Αρθρίτιδες

Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πλέον συχνή μορφή αρθρίτιδας και προκαλείται από τραυματισμούς, αλλά και κατά τη γήρανση του οργανισμού. Τα ποσοστά των αδρών και γυναικών που νοσούν  είναι τα ίδια μέχρι τα 50-55, αλλά μετά την ηλικία αυτή εμφανίζεται σε μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες. Η αλλοίωση των χαρακτηριστικών των συνδέσμων δίνει έντονους πόνους και μειώνει τη λειτουργικότητά τους.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι χρόνια αυτοάνοση νόσος. Πέρα των συμπτωμάτων της οστεοαρθρίτιδας, δίνει πυρετό και καχεξία. Το 75% των ασθενών είναι γυναίκες.

Η ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα) προσβάλλει κυρίως άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας και προκαλείται από εναποθέσεις κρυστάλλων ουρικού οξέος στους συνδέσμους. Χαρακτηριστικός είναι ο πόνος στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού.

Προτείνονται οι παρακάτω εξετάσεις, μερικά ή συνολικά, ανάλογα με την κατάσταση :

Γενική αίματος, ΤΚΕ, ουρία (Urea), κρεατινίνη (Crea), ουρικό οξύ (Uric Acid), τρανσαμινάσες(ALT/AST), ασβέστιο (Ca), λευκώματα (TP), αλβουμίνες (Αlb): εκτελούνται με σκοπό να ελεγχθεί το αιμοδυναμικό σύστημα, καθώς και η νεφρική και ηπατική λειτουργία που επηρεάζονται από τις αρθρίτιδες.

C – αντιδρώσα πρωτεϊνη (CRP): εκτιμά το επίπεδο φλεγμονής που επιφέρουν οι αρθρίτιδες.

Ρευματοειδής παράγοντας (RF): χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και παρακολούθηση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Αντικιτρουλινικά αντισώματα (anti-CCP): χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με την RF για τη διαγνωση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.

Αντιπυρηνικά αντισώματα (ANA): αξιολογούνται στη ρευματοειδή αρθρίτιδα για την περαιτέρω εκτίμηση της αυτοάνοσης νόσου (μπορεί να συνδυάζεται και με άλλα νοσήματα).